چې سر باندې مې وخیژې

بد بخته خلک دي همیش یو د بل پښې وهيپه شرم اوړې چې د بل چا دروازې وهينه د مسجد نه به د کور نه د دیرې پاتې شيهغه شتمن چې د غریب سره چنې ووهيددغې کلي ملکان هم په خیرات روږدي ديمال د فقیر، یتیم دورځي هم د شپې وهي ځينې به ګورې چې همیش سپينه جامه کې ګرځيپه خیریه کارو کې هم ځان ته شوړې وهي په دولتي چوکاټ کې خـــپلې منافع لټويکه فکر وکړې په هر ځای کې به سورې وهي غله ته د غلا طریقه وښیی کوربه ته واییګوره چې غل به بله ورځ درنه پیسې وهيالله غفار دی مګر دومره هم په یاد وساتئکه یې په قهر شو راګیر بیا به نارې وهيدلته په سترګو د مخلوق کې به سپین باز وګرځيقیامت راځي د رب په درکې به ګونډې وهيوايې کعبه کې وي د زړنو صفایي عادله دوي چې د هغه ځایه راشي هم دعوې وهي ن عادل + نوشته شده در دوشنبه چهارم دی ۱۴۰۲ ساعت 11:29 توسط نسیم شاه عادل  |  چې سر باندې مې وخیژې...

ربه راکړه قوت ستا په دین چې ننګ کړمستا د پاکې لارې ځان چې خپل ملنګ کړماراده مې کړې مضبوطه ستا په عهدستا په دین باندې چې ځان لکه پتنګ کړمستا په هر یو امتحان کې مې کامیاب کړېتوان راکړې د اسلام په نوم چې جنګ کړمګنهګار ضعیف بنده دې یمه ربه د بخشش غوښتنه تا نه په هر درنګ کړمما د داسې یو اباد هیواد څښتن کړه ګاونډیانو سره ځان چې خپل همسنګ کړم د شیطان مکار له لومو نه مې بچ کړېژوندانه کې چې ځان بچ له دی بدرنګ کړمعبادت کې مې کړه قبول عادله ربه!عبدیت چې ستا یو برخه د فرهنګ کړم ن عادل + نوشته شده در سه شنبه پنجم دی ۱۴۰۲ ساعت 15:21 توسط نسیم شاه عادل  |  چې سر باندې مې وخیژې...